Jest to ostatni list Pawła. W czasie, gdy był pisany, cesarz Neron dokładał wszelkich starań, by powstrzymać rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa w Rzymie, prześladując wierzących; Paweł znów został uwięziony w Rzymie (1,16). Został pozbawiony praw jak zwykły złoczyńca (2,9), opuszczony przez większość przez większość przyjaciół (1,15) i świadomy był tego, ze śmierć jest już blisko (4,6-8.18; więcej na temat autorstwa i tła listu we wstępie do 1 Tym). W liście tym Paweł zwraca się do Tymoteusza jako do swojego „umiłowanego syna” (1,2) i wiernego pomocnika (por. Rzym. 16,21). Widać, że Tymoteusz jest mu bliski i że Paweł na nim polega. Nazywa go współautorem sześciu listów. Tymoteusz był też przy Pawle w czasie pierwszego uwięzienia (Flp.1,1; Kol.1,1; Flm.1) i jest adresatem dwóch osobistych listów Pawła. W obliczu nadchodzącej egzekucji Paweł dwukrotnie prosi Tymoteusza, aby ponownie przybył do Rzymu (4,9.21). Gdy Paweł pisze ten list, Tymoteusz nadal przebywał w Efezie (1,18; 4,19).
Autor: Paweł
Temat: Wytrwałość
Data: ok. 67 r. po Chrystusie
Czytaj - Drugi List św. Pawła do Tymoteusza
Cel
Wiedząc, że Tymoteusz był bojaźliwy i stał w obliczu trudności oraz zdając sobie sprawę z perspektywy ciężkich prześladować, jakie czekają Kościół z zewnątrz i ze strony fałszywych nauczycieli, Paweł usilnie namawia Tymoteusza do strzeżenia ewangelii, głoszenia Słowa, wytrwania w trudnościach i wypełnienia zadania.
Przegląd
W r. 1 Paweł zapewnia Tymoteusza o swojej miłości i modlitwach, a także nalega, by pozostał bezkompromisowo wierny ewangelii, pilnie strzegł prawdy i podążał za jego przykładem. W r. 2 Paweł zobowiązuje swojego duchowego syna do zachowania wiary przez przekazanie jej prawdy ludziom godnym zaufania, którzy z kolei będą uczyć innych (2,2). Nakazuje młodemu pastorowi, by wytrwał w trudnościach, jak dobry żołnierz (2:3), pilnie służył Bogu i wykładał należycie słowo prawdy (2:15), by odstąpił od tych, którzy odeszli od apostolskiej prawdy (2,18-21), pozostał czysty (2,22) i był cierpliwym nauczycielem (2,23-26). W kolejnych rozdziałach Paweł poucza Tymoteusza, że nadejdą czasy, gdy zapanuje zło i odszczepieństwo (3,1-9), ale on musi pozostać wierny swemu dziedzictwu i Pismom (3,10-17). W ostatnim rozdziale Paweł nakazuje Tymoteuszowi, by głosił Słowo i pełnił rzetelnie swoją służbę (4,1-5). Na koniec powiadamia Tymoteusza o sytuacji, w jakiej się znajduje pod koniec swego życia i przynagla go do przybycia (4,6-22).
Cechy sczególne
[1] Ten list zawiera ostatnie zapisane słowa Pawła, zanim z rozkazu Nerona został w Rzymie stracony, prawie 35 lat po nawróceniu się do Chrystusa na drodze do Damaszku.
[2] Znajdujemy tu jedną z najwyraźniejszych w Biblii wypowiedzi na temat boskiego natchnienia i celu Pisma (3,16-17): Paweł podkreśla, że Pismo musi być dokładnie interpretowane przez usługujących Słowem (5,15) i nalega, by Boże Słowo przekazywać ludziom godnym zaufania i zdolnych uczyć innych (2,2).
[3] Zwięzłe rzeczowe napomnienia pojawiają się tu w całym liście; np. „przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej (1,6), „nie wstydź się” (1,8), „cierp...dla ewangelii” (1,8), „wzoruj się na zdrowej nauce” (1,13), „tego co ci dobrego powierzono, strzeż” (1,14), „wzmacniaj się w łasce” (2,1), „co słyszałeś ode mnie...przekaż” (2,2), znoś trudności (2,3), „Wykładaj należycie Słowo prawdy” (2,15), „unikaj” (2,16), „wystrzegaj się...,zdążaj” (2,22), strzeż się szerzącego się odszczepieństwa (3,1-9), „trwaj w tym, czegoś się nauczył” (3,14), „głoś Słowo” (4,2), „wykonuj pracę ewangelisty” (4,5), i „pełnij rzetelnie służbę swoją” (4,5).
[4] Wiele napomnień dotyczy tej samej tematyki, a ma to na celu wezwanie do trzymania się wiary ( Jezusa Chrystusa i prawdziwej apostolskiej ewangelii), strzeżenia jej od zepsucia i skrzywienia, sprzeciwiania się fałszywym naukom i głoszenia prawdziwej ewangelii z wytrwałością.
[5] Pożegnalne świadectwo Pawła jest wzruszającym przykładem odwagi i nadziei w obliczu pewnej męczeńskiej śmierci (4,6-8).