Ewangelia Łukasza jest pierwszą z dwóch ksiąg adresowanych do człowieka o imieniu Teofil. Mimo że imię autora nie jest wymienione w żadnej z nich, to jednak jednomyślne świadectwa pierwotnego chrześcijaństwa, poparte bezpośrednimi dowodami zawartymi w tych dwóch księgach, wskazują na autorstwo Łukasza w obu przypadkach. Najwyraźniej Łukasz był z pochodzenia poganinem, a więc jedynym spośród autorów ksiąg Biblii, który nie był Żydem. Duch Święty pobudził go do napisania do Teofila (imię, to znaczy: „ten, który kocha Boga”), aby kościół powstały z nawróconych pogan miał pełną relację dotyczącą początków chrześcijaństwa. Relacja ta składała się z dwóch części: narodziny Jezusa, jego życie, służba, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie (to właśnie zawiera Ewangelia Łukasza) oraz wylanie Ducha Świętego w Jerozolimie i następujący po nim rozwój pierwotnego kościoła (księga Dziejów Apostolskich). Obie księgi stanowią razem 14 objętości Nowego Testamentu. Z listów Pawła dowiadujemy się, że Łukasz był „umiłowanym lekarzem” (Kol. 4,14) i wiernym współpracownikiem Pawła (2 Tes. 4,11, Filem. 24). Z pism samego Łukasza dowiedzieć się możemy, że był dobrze wykształconym, wprawnym pisarzem, uważanym historykiem i natchnionym teologiem. Kiedy pisał swoją ewangelię, nawróceni poganie najwyraźniej nie mieli dostatecznej wiedzy o ewangelii Jezusa Chrystusa. Mateusz pisał początkowo swoją ewangelię dla Żydów. Marek napisał zwięzłą ewangelię dla wierzących w Rzymie. Mówiący po grecku poganie ówczesnego świata mieli możliwość usłyszeć o Jezusie z ust naocznych świadków, a także mieli dostęp do pisemnych streszczeń ewangelii. Były one jednak niepełne i nie przestrzegały porządku chronologicznego. Dlatego właśnie Łukasz postanowił zbadać wszystko dokładnie „od początku”. Prowadził badania prawdopodobnie w Palestynie wtedy, gdy Paweł był uwięziony w Cezarei, i kończył pisanie Ewangelii, gdy Paweł właśnie opuszczał więzienie lub zaraz po ich wspólnym powrocie do Rzymu (Dz. Ap. 28,16).
Autor: Łukasz
Temat: Jezus, Bóg - człowiek, Zbawiciel
Data: 60-63 rok po Chrystusie
Czytaj - Ewangelię według Św. Łukasza
Cel
Łukasz napisał tę ewangelię dla wierzących pogańskiego pochodzenia, aby dać jej pełny i dokładny zapis tego, co Jezus czynił i czego nauczał od początku, aż do dnia, gdy wzięty został w górę, pisząc to pisząc pod natchnieniem Ducha Świętego chciałby Teofil i inni dociekliwi wierzący znali dokładnie całą prawdę, którą przedstawiono i już wcześniej oczywistym jest, że Łukasz pisał tę ewangelię dla pogan. Prześledził na przykład rodowód Jezusa, aż do Adama, nie poprzestając jedynie, nie poprzestając jedynie na Abrahamie jak to zrobią Mateusz Ewangelii widzimy wyraźnie Jezusa jako Zbawiciela boga-człowieka którego wysłał Bóg zapewnić zbawienie wszystkim potomkom Adama.
Przegląd
Ewangelia Łukasza rozpoczyna się możliwie pełnym przedstawieniem okresu dzieciństwa jedynym wspomnieniem z czasów chłopięce, chłopięce w wieku Jezus następny czytam i opis misji Jezus ty Jana Chrzciciela i rodowód Jezusa Potem zaś Łukasz dzieli służbą Jezusa na trzy części służba w Galilei i okolicach służba podczas jego ostatniej podróży do Jerozolimy i ostatni tydzień w Jerozolimie opis cudów Jezusa. W Galilei zajmuje znacznie miejsce znaczne miejsce w relacji u lekarza, ale jego uwaga skupia się głównie na nauczaniu i przed przypowieściach Jezusa w czasie jego podróży do Jerozolimy jest to naj, naj jest to najobszerniejsza część i zawiera materiał relacji, który znaleźć można tylko w Ewangelii Łukasza, a na który składa się wiele wspaniałych opowiadań i przypowieści centralne i kluczowy werset całej tej księgi pojawiają się na początku i pod koniec tej szczególnej relacji, którą jest Ewangelia Łukasza.
Cechy szczególne
Siedem głównych cech Ewangelii Łukasza to:
[1] obszerny opis życia Jezusa od początku poprzedzającego jego narodziny to wniebowstąpienia
[2] wyjątkowy styl literacki charakteryzujący się bogatym słownictwem i ujawniający biegłość pisarza w grece
[3] uniwersalność podkreślenie tego, że Jezus przyszedł po to, by udostępnić zbawienia wszystkim i zarówno Żydom, jak i poganom
[4] położenie nacisku na troskę Jezusa o kobiety, dzieci, ludzi uciśnionych, ubogich oraz wyrzucony poza nawias społeczeństwa
[5] podkreślenie życia modlitewnego Jezusa i jego nauczania dotyczącego modlitwy
[6] skupienie się na radości, jaką powinna cechować tych, Jaka powinna cechować tych, którzy przyjęli Jezusa i jego przesłanie
[7] zwrócenie uwagi na ważność roli Ducha Świętego w życiu Jezusa i jego ludu.