Miasto Filippi, we wschodniej Macedonii, kilkanaście kilometrów w głąb lądu od Morza Egejskiego, zostało tak nazwane na cześć króla Filipa II Macedońskiego, ojca Aleksandra Wielkiego. W czasach Pawła było to rzymskie miasto o dużym znaczeniu, był tam też port wojskowy. Zbór w Filippi został założony przez Pawła i jego współpracowników (Sylas, Tymoteusz i Łukasz) w czasie drugiej podróży misyjnej, w odpowiedzi na wizję, jaką Paweł miał w Troadzie (Dz. 16,9-40). Między Pawłem a zborem w Filippi zadzierzgnęły się silne więzy przyjaźni. Kilka razy zbór wspomagał Pawła finansowo (2 Kor. 11,9; Flp. 4,15-16) i hojnie dokładał się do jego zbiórek na rzecz cierpiących ubóstwo chrześcijan w Jerozolimie (por. 2 Kor. 8-9). W czasie swojej trzeciej podróży misyjnej, Paweł odwiedził zbór prawdopodobnie dwa razy (Dz. 20,1,3,6).
Autor: Paweł
Temat: Radość w życiu dla Chrystusa
Data: ok. 62/63 r. po Chrystusie
Czytać List Św. Pawła do Filipian
Cel
Paweł napisał list do wierzących i Filippi z więzienia (1,7.13-14), najprawdopodobniej w Rzymie (Dz. 28,16-31), aby podziękować im za ostatni hojny dar dostarczony mu przez Epafrodyta (4,14-19) i powiadomić ich o sytuacji, w jakiej się znajdował. Oprócz tego napisał również po to, by zapewnić wiernych o zwycięstwie Bożego planu, który wypełnił się także przez jego uwięzienie (1, 12-30) oraz aby zachęcić zborowników do dalszego poznawania Pana w jednomyślności, pokorze i pokoju.
Przegląd
W przeciwieństwie do wielu innych listów Pawła, list do Filipian nie został napisany z powodu jakichś problemów lub konfliktów w Kościele. Przede wszystkim możemy w nim wyczuć nutę serdecznej sympatii i uznania dla zboru. Od pozdrowienia (1,1) do błogosławieństwa (4,23) list skupia się na Jezusie Chrystusie jako celu życia i nadziei wierzących na życie wieczne. W tym liście Paweł zajmuje się trzema mniejszymi problemami zboru w Filippi:
[1] ich zniechęceniem spowodowanym uwięzieniem apostoła (1, 12-26);
[2] małym ziarnem niezgody między dwiema członkiniami zboru (4,2, por. 2,2-4); i
[3] ciągłym niebezpieczeństwem wiarołomstwa wśród zborów z powodu judaizujących chrześcijan oraz ludzi myślących w sposób ziemski (r. 3). W związku z tymi trzema problemami mamy okazję zapoznać się z najbogatszym nauczaniem Pawła na temat [1] radowania się w każdej sytuacji życiowej (np. 1,4.12; 2,17-18; 4,4.11-13),
[4] chrześcijańskiej pokory i usługiwania (2,1-16), i [3] przewyższającej wszystko wartości poznania Chrystusa (r. 3).
Cechy szczególne
[1] Jest to list najbardziej osobisty i uczuciowy, odzwierciedlający bliską więź Pawła z wierzącymi z Filippi.
[2] Jest to też list najbardziej chrystocentryczny, odzwierciedlający bliską więź Pawła z Chrystusem (np. 1,21; 3,7-14).
[3] Zawiera jedno z najgłębszych chrystologicznych stwierdzeń w Biblii (2,5-11).
[4] Jest wyróżniającą się „literą radości” NT.
[5] Przedstawia szczególnie żywotny standard chrześcijańskiego życia, do którego zalicza się również życie w pokorze i służeniu innym (2,1-8), wytrwałe dążenie do celu (3,13-14), radowanie się zawsze w Panu (4,4), uwolnienie od trosk (4,6), zadowolenie w każdej sytuacji (4,11) i czynienie wszystkiego przez wzmacniającą łaskę Chrystusa (4,13).