Pierwszy i Drugi List do Tymoteusza oraz List do Tytusa – zaliczane do „Listów Pasterskich” – to listy od Pawła (1 Tym. 1,1; 2 Tym.1,1; Tyt. 1,1 ) do Tymoteusza (w Efezie) i Tytusa (na Krecie) dotyczące duszpasterskiej opieki nad Kościołem. Niektórzy krytycy kwestionują autorstwo Pawła, ale pierwotny Kościół zdecydowanie umieścił te listy pomiędzy autentycznymi listami apostoła. Choć porównując „Listy Pasterskie” z innymi listami Pawła możemy zauważyć pewne różnice w stylu i słownictwie, to należy je przypisać zaawansowanemu wiekowi Pawła i jego osobistej trosce o służbę Tymoteusza i Tytusa. Pierwszy List do Tymoteusza napisał Paweł po wydarzeniach opisanych na końcu Dziejów Apostolskich. Pierwsze uwięzienia Pawła w Rzymie (Dz.Ap. 28) najwyraźniej zakończyło się odzyskaniem przez niego wolności (2Tym.4,16-17). Później, według Klemensa z Rzymu (ok.96 r.po Chr.) i kanonu Muratoriego (ok. 190 r.po Chr.), Paweł wyruszył z Rzymu na zachód, do Hiszpanii i wypełnił tam misję, której od dawna pragnął (por. Rzym.15,23-24.28). Na podstawie „Listów Pasterskich” możemy sądzić, ze Paweł powrócił następnie nad Morze Egejskie (zwłaszcza do Macedonii, Grecji i na Kretę), by dalej prowadzić swoją służbę. W tym okresie (ok. 64-65 r. po Chr.) upoważnił Tymoteusza jako swojego apostolskiego przedstawiciela do sprawowania służby w Efezie, polecił też Tytusowi, aby czynił to samo na Krecie. Z Macedonii napisał Paweł Pierwszy List do Tymoteusza i krótko po nim – do Tytusa. Później, gdy znów został uwięziony w Rzymie, napisał Drugi List do Tymoteusza, na krótko przed swoją męczeńską śmiercią w 76/68 r. po Chr. (zob. 2Tym.4,6-8; również wstęp do 2Tym).
Autor: Paweł
Temat: Zdrowa nauka i pobożność
Data: Ok. 65 r. po Chrystusie
Czytaj - Pierwszy List św. Pawła do Tymoteusza
Cel
Pisząc Pierwszy List do Tymoteusza, Paweł miał trzy cele:
[1] poinstruowanie Tymoteusza w sprawie jego służby i życia osobistego;
[2] przynaglenie go do bronienia czystości ewangelii i jej świętych norm przed zepsuciem przez fałszywych nauczycieli; i
[3] udzielenie mu wskazówek dotyczących różnych spraw i problemów zboru w Efezie.
Przegląd
Jedną z głównych trosk Pawła, o których poinformował swojego młodszego pomocnika jest to, żeby Tymoteusz gorąco walczył za wiarę i zbijał twierdzenia fałszywych nauk, które pomniejszały zbawczą moc ewangelii (1,3-7; 4,1-8; 6,3-5,20-21). Paweł instruuje też Tymoteusza co do wymagań duchowych wobec przywódców kościelnych oraz ich cech charakteru. Paweł poucza Tymoteusza między innymi, jak powinny wyglądać jego relacje z różnymi grupami ludzi w obrębie zboru, takimi jak kobiety (2,9-15; 5,2), wdowy (5,3-16), starsi i młodsi mężczyźni (5,1), starsi zboru (5,17-25), słudzy (6,1-2), fałszywi nauczyciele (6, 3-10) i bogacze (6,17-19). Paweł daje Tymoteuszowi do wypełnienia pięć wyraźnych poleceń (1,18-20; 3,14-16; 4,11-16; 5,21 -25; 6,20-21). W liście tym Paweł wyraża swoje uczucia do Tymoteusza jako swojego syna w wierze oraz wyznacza wysoki wzorzec pobożności dla życia jego samego oraz zboru.
Cechy szczególne
[1] Jest to list adresowany bezpośrednio do Tymoteusza jako przedstawiciela Pawła w zborze w Efezie, bardzo osobisty i napisany z głębokim uczuciem.
[2] Oba listy do Tymoteusza bardziej niż jakikolwiek inny list w NT, podkreślają duszpasterską odpowiedzialność za oczyszczanie ewangelii z wpływów fałszywej nauki, które osłabiałyby jej zbawienną moc.
[3] Podkreśla nadrzędną wartość ewangelii, demoniczny wpływ kryjący się za jej przekręcaniem, święte powołanie Kościoła i wysokie wymagania, jakie Bóg ma wobec jego przywódców.
[4] Najszczegółowiej z ksiąg NT pokazuje, jak powinny wyglądać stosunki między pastorem, a wszystkimi grupami wiekowymi i społecznymi w zborze.