Podobnie jak Pierwszy i Drugi List do Tymoteusza, ten również jest osobistym listem Pawła do jednego z młodszych pomocników. Nazywany jest „listem pasterskim”, ponieważ mówi o porządku i służbie kościelnej. Tytus, chrześcijanin pochodzenia pogańskiego (Gal. 2,3), stał się bliskim towarzyszem Pawła w misji apostolskiej. Chociaż nie jest wymieniony z imienia w Dziejach Apostolskich ( może dlatego, że był bratem Łukasza), to o jego bliskim związku z Pawłem przekonuje nas [1] Trzynaście wzmianek, jakie Paweł robi o Tytusie w swoich listach,
[2] fakt, że Tytus był jedną z osób nawróconych przez Pawła i uważany za jego duchowego syna (1,4) pozostającego z nim w służbie (jak Tymoteusz) oraz zaufanym współpracownikiem (2Kor.8,23),
[3] to, że był także przedstawicielem Pawła w przynajmniej jednej delegacji wysłanej do Koryntu w czasie trzeciej podróży misyjnej Pawła (2 Kor.2,12-13; 7,6-15; 8,6.16-24),
[4] i wspólnie z nim pracował na Krecie (1:5) Paweł i Tytus razem krótko pracowali na Krecie, pomiedzy pierwszym i drugim uwięzieniu Pawła przez Rzymian (zob. wstęp do 1 Tym.) Paweł wyznaczył Tytusa na kontynuatora pracy z Kreteńczykami (1,5), podczas gdy sam podążył do Macedonii (por. 1 Tym.1,3). Jakiś czas później Paweł napisał do Tytusa ten list pouczając go, jak ma dokończyć dzieła, które razem rozpoczęli. Prawdopodobnie Paweł wysłał ten list przez Zenasa i Apollosa, którzy przemierzali Kretę (3,13). W tym liście Paweł wspomina o swoich planach posłania wkrótce Artemasa lub Tychikusa, którzy mieli zastąpić Tytusa, aby mógł dołączyć do Pawła w Nikopolis (Grecja), gdzie apostoł zamierzał przezimować (3,12). Wiemy, że tak się stało, gdyż później Paweł wysłał Tytusa do Dalmacji (współczesna Jugosławia) (2 Tym. 4,10).
Autor: Paweł
Temat: Zdrowa nauka i dobre uczynki
Data: ok. 65/66 r. po Chrystusie
Czytaj - List św. Pawła do Tytusa
Cel
Pisząc ten list Paweł chciał przede wszystkim poinstruować Tytusa w kwestii:
[1] Uporządkowania tego, czego sam w zborach na Krecie nie zdążył zrobić, w tym także wyznaczenia starszych zboru (1,5);
[2] pomagania zborom we wzrastaniu w wierze, znajomości prawdy i pobożności (1,1);
[3] uciszenia fałszywych nauczycieli (1,11); i [4] przybycia Tytusa do Pawła, gdy już zostanie zastąpiony przez Artemesa lub Tychikusa (3,12).
Przegląd
W liście tym Paweł prowadzi rozważania na cztery tematy:
[1] Daje Tytusowi wskazówki w kwestii charakteru i duchowych kwalifikacji tych, którzy mają być starszymi, (czyli prezbiterami) zboru. Starsi muszą być ludźmi pobożnymi, o wypróbowanym charakterze i takimi, którzy sprawdzili się jako przywódcy we własnych domach (1,5-9).
[2] Paweł nakazuje Tytusowi nauczać zdrowej nauki oraz karcić i uciszać fałszywych nauczycieli (1,10-2,1). W liście Paweł zawiera dwa zwięzłe podsumowania zdrowej nauki (2,11-14; 3,4-7).
[3] Paweł pisze też Tytusowi (por. 1 Tym.5,1-6:2), jakie powinno być postępowanie starszych mężczyzn (2,1-2), starszych kobiet (2:3-4), młodych kobiet (2,4-5), młodych mężczyzn (2,6-8) i sług (2, 9-10).
[4] Wreszcie podkreśla, że dobre uczynki i pobożne życie są koniecznym owocem prawdziwej wiary (1,16; 2,7.14; 3,1.8.14, por. Jak. 2,14-26).
Cechy szczególne
[1] List ten zawiera dwa krótkie podsumowania prawdziwej natury zbawienia w Chrystusie Jezusie (2,11-14; 3, 4-7).
[2] Podkreśla, że zbór i jego służba musi opierać się na mocnych duchowych, teologicznych i etycznych podstawach.
[3] Zawiera jedną z dwóch list wymagań wobec przywództwa w kościele (1,5-9, por. 1 Tym. 3,1-13).