Jest to pierwszy z listów napisanych przez apostoła Piotra (1,1; 2 Ptr.1,1). Piotr zaznacza, że napisał go przy pomocy Sylasa (z greckiego Silvanus – 5: 12). Dlatego właśnie ten pierwszy list charakteryzuje płynne posługiwanie się greką, a styl jest stylem Sylasa, podczas gdy w drugim liście pojawia się już mniej płynna greka Piotra. Treść i ton listu zgadzają się z tym, co wiadomo o Szymonie Piotrze. Na częste przypominanie o śmierci (1,11.19; 2,21-24; 3,18; 5,1) i zmartwychwstaniu (1,3.21; 3,21) Jezusa wpłynęły lata bliskiej społeczności z Panem; pośrednio Piotr zdaje się również nawiązywać do ukazania mu się Pana w Galilei już po jego zmartwychwstaniu (2,25; 5,2a, por. Jana 21,15-23). W dodatku zauważyć można wiele podobieństw między tym listem a kazaniami Piotra zapisanymi w Dziejach Apostolskich. Piotr kieruje swój list do „wychodźców rozproszonych” po rzymskich prowincjach Azji Mniejszej (1,1). Niektórzy z nich mogli się nawrócić po kazaniu Piotra w dzień Pięćdziesiątnicy, a potem powrócili do swoich miast jako chrześcijanie (por. Dz. 2:9-10). List nazywa wierzących „pielgrzymami i wychodźcami”, by w ten sposób im przypomnieć, że ich chrześcijańskie pielgrzymowanie odbywa się w świecie wrogim Jezusowi Chrystusowi i z tej strony spodziewać się mogą prześladowań. Prawdopodobnie list ten był odpowiedzią Piotra na wieści od wierzących z Azji Mniejszej mówiące o rosnącym sprzeciwie (4,12-16), który co prawda nie zyskał jeszcze formy instytucjonalnej (2,12-17). Piotr pisze z „Babilonu” (5,13). Można to rozumieć dosłownie, jako kraj w Mezopotamii lub traktować jako przenośnię określającą Rzym, największe siedlisko bezbożności w pierwszym wieku. Chociaż Piotr mógł odwiedzić wielką kolonię ortodoksyjnych Żydów w Babilonie, to jednak możemy sądzić, że Piotr, Sylas (5:12) i Marek (5:12) we wczesnych latach 60. Byli razem raczej w Rzymie (Kol.4:10, por. komentarz Papiasza na temat Piotra i Marka w Rzymie) niż w prawdziwej Babilonii. Najprawdopodobniej Piotr pisał z Rzymu między 60-63 r. po Chrystusie, na pewno jednak przed okropną rzezią, jaka z rozkazu Nerona miała miejsce w Rzymie (64 r. po Chrystusie).
Autor: Piotr
Temat: Cierpienie dla Chrystusa
Data: 60 – 63 r. po Chrystusie
Czytaj - Drugi List św. Piotra
Cel
List ten jest pełen radosnej nadziei i stara się uświadomić wierzącym, ze ich ziemskie bytowanie osadzone jest w Bożej i wiecznej perspektywie oraz dostarcza wielu praktycznych wskazówek tym, którzy spotkali się z pierwszymi prześladowaniami ze strony otaczających ich pogan. Piotr martwi się o to, by wierzący nie prowokowali niepotrzebnie władzy i żeby podążali za przykładem Juzusa – cierpiąc niewinnie, sprawiedliwie i szlachetnie.
Przegląd
Pierwszy list Piotra zaczyna się od przymomnienia wierzącym, [1] że mają chwalebne powołanie i niebiańskie dziedzictwo w Jezusie Chrystusie (1:2-5);
[2] że ich wiara i miłość w życiu na ziemi będą poddawane sprawdzianom i oczyszczeniu, a wynikiem tego będzie chwała i uwielbienie w czasie przyjścia Pana (1,6-9);
[3] że to wspaniałe zbawienie zostało przepowiedziane przez starotestamentowych proroków (1,10-12), i
[4] że wierzący muszą zyć świętym życiem, wyraźnie różniącym się od nieodrodzonego świata wokół nich (1,13-21). Wierzący, wybrani i poświęceni (1,2) są jak niemowlęta – potrzebują czystego mleka Słowa (2,1-3), są żywymi kamieniami budującymi się w dom duchowy (2,4-10) i pielgrzymami wędrującymi przez obcy kraj (2,11-12); muszą żyć zgodnie i uczciwie wśród ludzi, których napotykają na swojej drodze (2,13-3:12). Głowne przesłanie Pierwszego Listu Piotra dotyczy poddania i cierpienia w sprawiedliwości ze względu na Jezusa Chrystusa i idąc za jego przykładem (2,18-24; 3,9-5,11).
Piotr zapewnia wierzących, że dzięki cierpieniu uzyskają łaskę w oczach Bożych oraz dostąpią nagrody. W kontekście swojego nauczania dotyczącego cierpienia za Chrysusa, Piotr podkreśla powiązanie ze sobą zagadnień takich jak : zbawienie, nadzieja, miłość, radość, wiara, świętość, pokora, bojaźń Boża, posłuszeństwo i poddanie.
Cechy szczególne
[1] Podobnie jak w Liście do Hebrajczyków i Objawieniu Jana, list ten porusza zagadnienie prześladowanych ze względu na Jezusa wierzących.
[2] Bardziej niż jakikolwiek inny list Nowego Testamentu dostarcza wskazówek na temat tego, jak chrześcijanin ma reagować na niesprawiedliwe
prześladowanie i cierpienie (3,9-5,11). [3] Piotr podkreśla szczególnie prawdę mówiącą, ze wierzący są pielgrzymami i obcymi na ziemi (1,1; 2,11).
[4] Stosuje wobec wierzących wiele określeń odnoszących się do starotestamentowego ludu Bożego (np. 2,5.9-10).
[5] List ten zawiera jeden z najtrudniejszych do zinterpretowania fragment Nowego Testamentu: kiedy, gdzie i jak Jezus „poszedł i zwiastował duchom będącym w więzieniu, które niegdyś nie były posłuszne... za dni Noego” (3,19-20).