Szymon Piotr określa siebie jako autora tego listu już w pozdrowieniu; później zaznacza; że to jego drugi list do czytelników (3,1), co wskazuje na to, że pisze do tych samych wierzących w Azji Mniejszej, do których kierował swój pierwszy list (1 Piotra 1,1). Ponieważ Piotr, podobnie jak Paweł został skazany na śmierć przez Nerona (który umarł w czerwcu 68 r. po Chrystusie), jest bardzo prawdopodobne, ze napisał ten list między 66-68 r. po Chrystusie, tuż przed swoją męczęńską śmiercią (1,13-15). Niektórzy uczeni, tak w czasach starożytnych jak i współczesnych, pomijają pewne dające się zauważać podobieństwa między I i II Listem Piotra, podkreślając natomiast różnice między nimitwierdzą, że Piotr nie jest autorem drugiego z nich. Jednakże różnice w treści, słownictwie i stylu literackim tych dwóch listów wyjaśnić można odmiennymi okolicznościami w jakich znajdował się zarówno Piotr, jak i czytelnicy obu listów. [1] Na początku adresaci jego listu doświadczali poważnego prześladowania ze strony otoczenia, później był to gwałtowny szturm od wewnątrz, ze strony fałszywych nauczycieli, którzy podważali w zborach fundamenty prawdy i sprawiedliwości.
[2] Sytuacja Piotra także się zmieniła. Podczas pisania Pierwszego Listu miał przy sobie swego utalentowanego pomocnika Sylasa (1 Piotra 5,12), a w czasie pisania tego Listu Sylas był chyba nieosiągalny. Piotr zmuszony był do posługiwania się swoją szorstką galilejską greką lub korzystać z pomocy pisarza mniej utalentowanego niż Sylas.
Autor: Piotr
Temat: Wierna prawda przeciwko fałszywej nauce
Data: ok. 66-68 r. po Chrystusie
Czytaj - Drugi List św. Piotra
Cel
Piotr napisał tel List, by:
[1] zachęcić wierzących do pilnego dążenia do pobożności i prawdziwego poznania Chrystusa, i [2] Zdemaskować oraz zniweczyć podstępną działalność fałszywych proroków i nauczycieli w zborach Azji Mniejszej podkopujących podstawy apostolskiej prawdy. Piotr określa swój cel w 3,17-18, gdzie napomina wierzących,
[2] mieli się na baczności i nie zostali „zwiedzeni przez błędy ludzi nieprawych” (3,17) oraz [2] wzrastali „ w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa” (3,18).
Przegląd
Ten krótki list żarliwie nakłania wierzących do życia w pobożności przez prawdziwe poznanie Chrystusa. Pierwszy rozdział podkreśla znaczenie chrześcijańskiego wzrostu. Uwierzywszy, wierzący musi pilnie dążyć do doskonałości moralnej, poznania, powściągliwości, wytrwałości, pobożności, braterstwa i miłości pozbawionej egoizmu, a wtedy wiara jego stanie się dojrzała i osiągnie on prawdziwe poznanie Pana Jezusa (1,3-11). Następny rozdział uroczyście ostrzega przed fałszywymi prorokami i nauczycielami, którzy działali wtedy w zborach. Piotr określa ich jako ludzi bezbożnych , którzy oddają się porządliwością grzesznej natury (2,2.7.10.13-14.18-19), chciwych (2,3.14-15), zarozumiałych (2,18) i upartych (2,10), gardzących zwierzchnością (2,10-12). Piotr stara się ochronić prawdziwie wierzących przed ich zgubnymi naukami, demaskuje ich złe motywacje i prowadzenie się. W rozdziale 3 Piotr zbija sceptycyzm tych nauczycieli, z jakim odnoszą się oni do przyjścia Pana (3,3-4) Jak w błędzie byli ludzie kpiący z Noego i szydzący z Bożego sądu, który dokonał się przez wielki potop, tak i ci szydercy są ślepi, jeśli chodzi o obietnicę przyjścia Chrystusa. Z taką samą stanowczością, z jaką dokonał się sąd przez zesłanie potopu (3,5-6), Chrystus powróci i zniszczy obecną ziemię ogniem (3,7:12), by stworzyć nowy, sprawiedliwy porządek (3,13). Mając ten fakt na względzie, wierzący muszą żyć w świętości i pobożności (3,11,14).
Cechy szczególne
[1] W liście tym zawarto jedno z najsilniejszych w Biblii stwierdzeń dotyczących natchnienia, rzetelności i autorytetu Pisma (1,19-21).
[2] Rozdział drugi i List Judy mają wyraźnie dużo wspólnego, jeśli chodzi o oskarżanie fałszywych nauczycieli. Może Juda, doświadczający w późniejszych czasach tych samych problemów związanych z fałszywą nauką, skorzystał z nadchnionego nauczania Piotra (zob.wstęp do Listu Judy).
[3] Rozdział trzeci jest jednym ze wspaniałych rozdziałów Nowego Testamentu, mówiących o powtórnym przyjściu Chrystusa. [4] Piotr pośrednio nawiązuje do listów Pawła określając je mianem „Pisma”, (3,15-16).