List do Efezjan jest jednym ze szczytów biblijnego objawienia i zajmuje wyjątkowe miejsce pośród listów Pawła. Nie wynika ze sporów doktrynalnych i nie jest inspirowany problemami duszpasterskimi, jak było z wieloma innymi listami Pawła. List do Efezjan robi wrażenie przekazu objawienia płynącego z osobistego życia modlitewnego Pawła. Apostoł napisał ten list znajdując się w więzieniu, głównie w Rzymie, z powodu zwiastowania Chrystusa (3,1; 4,16.20). List do Efezjan ma dużo wspólnego z Listem do Kolosan i był prawdopodobnie napisany krótko po tej księdze. Oba listy dostarczył równocześnie do miejsca przeznaczenia współpracownik Pawła, Tychikus (6,21, por. Kol. 4,7). Powszechnie uważa się, że Paweł pisał List do Efezjan mając na myśli większą liczbę czytelników, niż tylko zbór efeski – być może list ten miał krążyć po zborach Azji. Pierwotnie każdy zbór w Azji Mniejszej miał być wymieniony z nazwy w 1,1, co miało świadczyć o ważności jego przesłania dla wszystkich prawdziwych zborów Jezusa Chrystusa. Wielu sądzi, że List do Efezjan to tzw. List do Laodycean, o którym Paweł wspomina w Kol. 4,16.
Autor: Paweł
Temat: Chrystus i Kościół
Data: ok. 62 r. po Chrystusie
Czytaj - List Św. Pawła do Efezjan
Cel
Bezpośrednia przyczyna napisania tego listu zawarta jest w 1,15-17. Paweł modli się, by jego czytelnicy postępowali w wierze, miłości, mądrości i objawieniu Ojca chwały. Gorąco pragnie, by ich życie warte było Pana Jezusa Chrystusa (np. 4,1-3; 5,1-2). Stara się więc umocnić ich wiarę i duchowe podstawy ukazując pełnię wiecznego Bożego planu odkupienia „w Chrystusie” (1,3-14; 3,10-12) dla Kościoła (1,22-23; 2,11-22; 3,21; 4,11-16; 5,25-27) i dla każdego z osobna (1,15-21; 2,1-10; 3,16-20).
Przegląd
W możliwie najprostszych słowach Nowy Testament przedstawia dwa zagadnienia:
[1] jak możemy zostać odkupieni przez Boga oraz
[2] jak, już jako odkupieni, powinniśmy żyć. Rozdziały 1-3 Listu do Efezjan omawiają obszernie pierwszy temat, podczas gdy r. 4-6 skupiają się na drugim.
[1] R. 1-3 rozpoczynają się od jednego z najgłębszych fragmentów Biblii (1,3-14). Ten wspaniały hymn odkupienia oddaje chwałę Ojcu za wybranie nas i przyjęcie jako swoich dzieci (1,3-6), Synowi – za odkupienie nas swoją krwią (1,7-12) i Duchowi – za opieczętowanie nas i rękojmię naszego dziedzictwa (1,13-14). W rozdziałach tych Paweł podkreśla, że w odkupieniu z łaski przez wiarę Bóg jednoczy nas ze sobą (2,1-10) i innymi zbawionymi (2,11-15), a także czyni nas jedno w Chrystusie, w jednym ciele, którym jest Kościół (2,16-22). Celem odkupienia jest, by „w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi” (1,10).
[2] R. 4-6 zawierają mnóstwo praktycznych wskazówek dla Kościoła dotyczących wymagań, jakie wnosi odkupienie dla naszego zborowego i indywidualnego życia. Między 35 wskazówkami, jakie znajdujemy w Liście do Efezjan, a które mówią, jak powinni żyć ludzie odkupieni, wymienione są trzy kategorie.
[1] Wierzący są powołani do nowego życia w czystości i oddzieleniu od świata. Powinni być „święci i nienaganni przed obliczem jego” (1,4), jako „przybytek święty” (2,21), „postępować tak, jak przystoi na powołanie wasze”(4,1), dojść do „męskiej doskonałości” (4,13) żyć „w sprawiedliwości i świętości prawdy” (4,24), aby Kościół Chrystusa był „bez zmazy lub skazy(...)święty i niepokalany” (5,27).
[2] Wierzący powołani są do godnego życia rodzinnego i zawodowego (5,22-6,9). Tak jednym jak i drugim powinny rządzić zasady różniące zupełnie wierzących od świeckiego społeczeństwa, w którym żyją.
[3] Wreszcie, wierzący powołani są do tego, by opierali się wszelkim podstępom Złego i potężnym „złym duchom w okręgach niebieskich” (6,10-20).
Cechy szczególne
[1] Ujawnienie wielkiej teologicznej prawdy w r. 1-3 jest przerwane dwoma najpotężniejszymi apostolskimi modlitwami Nowego Testamentu: jedna z nich to prośba o mądrość i objawienie w poznaniu Boga (1,15-23); druga zaś skupia się na poznaniu miłości, mocy i chwały Bożej (3,14-21).
[2] „W Chrystusie” – posiadające wielkie znaczenie wyrażenie Pawła (którego w swoich listach używa ponad 160 razy) jest szczególnie widoczne w Liście do Efezjan (ok. 36 razy). „Wszystkie duchowe błogosławieństwa” i wszelki praktyczny aspekt życia ma związek z przebywaniem „w Chrystusie”.
[3] W tym liście podkreślony jest Boży wieczny plan i zadanie dla Kościoła.
[4] Szczególny nacisk położony na rolę Ducha Świętego w życiu chrześcijanina (1,13-14.17; 2,18; 3,5.16.20; 4,3-4.30; 5,18; 6,17-18).