Pismo Święte opisuje historię ludzkości od stworzenia świata aż po drugie przyjście Chrystusa w chwale w dniu paruzji. Poucza nas, że człowiek nie jest porzucony, zdany na los czy przypadek, lecz znajduje się w rękach kochającego Boga–Miłości. Przeciwnie, według nauki Pisma św., znajduje się on w rękach kochającej Istoty, Boga-Miłości. Wszystko zależy od Boga, którego pragnieniem jest doprowadzenie nas do wiecznego szczęścia. Bóg ciągle działa, pomagając nam osiągnąć życie wieczne.
Księgi Starego Testamentu szczegółowo opisują różne formy zbawczego oddziaływania Boga, aż do przyjścia na świat Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Nowy Testament, zwłaszcza cztery Ewangelie, opisuje zbawczą działalność Jezusa, Jego nauczanie, cuda, mękę, śmierć krzyżową, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Listy Apostolskie wyjaśniają bardziej szczegółowo zbawcze znaczenie tych wydarzeń i przybliżają czytelnikom naukę Jezusa Chrystusa. Dzieje Apostolskie przedstawiają kolejny etap historii zbawienia, w którym my żyjemy. Jest nim działalność zmartwychwstałego Chrystusa przez swego Ducha w Kościele. Ta działalność będzie trwała aż do końca świata. W nauczaniu Jezusa znajdujemy pouczenia dotyczące ostatniego wydarzenia zbawczego, jakim będzie Jego ponowne ukazanie się w chwale na końcu świata. Również Listy i Apokalipsa rzucają światło na ostateczne zbawienie świata i człowieka w przyszłości.
„W sercu moim przechowuję słowo twoje, abym nie zgrzeszył przeciwko tobie” (Psalm 119,11).
Biblia jest Bożym listem do człowieka, przez który Bóg objawia się nam, ukazuje swoją wolę i odpowiada na wszystkie nasze egzystencjalne pytania. Biblia porusza najważniejsze kwestie dotyczące człowieka: jak nawiązać relację z Bogiem, jak osiągnąć zbawienie oraz co się dzieje po śmierci.
„Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (2 Piotra 1,21).
Biblia składa się z 66 ksiąg, które zostały napisane w okresie około 1600 lat. Około 40 autorów tych ksiąg pochodziło z różnych kultur i krajów, od Egiptu i Babilonu po Rzym. Byli to królowie, sędziowie, prorocy, wieśniacy, rybacy, pasterze, kapłani, handlarze i więźniowie. Pisanie odbywało się w trzech językach: hebrajskim, aramejskim i greckim. W ich pismach znajdujemy prawie wszystkie rodzaje literackie, takie jak opisy historyczne, teksty prawnicze, proroctwa, biografie, pieśni, listy i przypowieści. Niewiarygodne jest to, że stworzyli oni jednolitą księgę, gdzie poszczególne części harmonizują ze sobą i nigdy nie są sprzeczne z całością. Jednak Biblia przyszła do nas przez ludzkich autorów, a najwyższym źródłem Pisma Świętego (Biblii) jest Bóg. Autorzy biblijni nie wyrażali własnych opinii, ale byli natchnieni przez Boga, pisząc Jego opinię.
„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości” (2 Tymoteusza 3,16).
Biblia składa się z dwóch głównych części: Starego i Nowego Testamentu. Słowo „testament” oznacza „przymierze”. Podzielona jest na dwie części, odpowiadające dwóm przymierzom: Przymierze Zakonu (Stary Testament) i Przymierze Łaski (Nowy Testament). Podczas gdy Stary Testament skupia się na postępowaniu Boga wobec Izraela w ramach Przymierza Zakonu, danego poprzez Mojżesza; Nowy Testament skupia się na postępowaniu Boga wobec świata w ramach Przymierza Łaski, danego w Chrystusie. Jeremiasz, żyjący w czasach Starego Przymierza, przepowiedział nadejście Nowego Przymierza (Jr 31,31-34). Jezus, ustanawiając Nowe Przymierze, wypełnił Stare (Łk 22,20; 1 Kor 11,25; Mk 14,24; Mt 26,25-28). Każda część ma swój unikalny wydźwięk. Traktowane osobno są niekompletne, ale zarazem uzupełniają się w doskonały sposób. Mówi się, że Nowy Testament zawiera się w Starym, Stary jest wyjaśniony w Nowym, Nowy jest otoczony Starym, Stary jest rozwinięty w Nowym, Nowy jest ukryty w Starym, Stary jest objawiony w Nowym.
Czytać Księgi Nowego Testamentu
Bibliografia
- Fundamenty Doktryny Chrześcijańskiej, Kevin Conner
- Essential Truths of the Christian Faith, R.C. Sproul